Nëse çdo gjë shkon mirë, gjysmën e jetës sonë do ta kalojmë në menopauzë, ndaj pse vazhdojmë ta fshehim këtë ndryshim fiziologjik dhe natyror sikur të ishte një sekret për t’u mbajtur? Në episodin e ri të FEM TALK, Marina Cortese, gjinekologe dhe seksologe, na ndihmon të kapërcejmë frikën dhe shqëtësimin që rrjedhin nga presionet sociale dhe na ofron informacionin e nevojshëm për ta shijuar më mirë këtë fazë të jetës.
“Burrat plaken si vera, gratë plaken si qumështi.”
“Nuk është e mirë për një grua në moshën tuaj.”
“Gratë kanë një datë skadence”.
Lista e tabuve që lidhen me trupin e femrës është e pafundme: fshehim pecetat higjienike sikur të ishin substanca të paligjshme, përdorim nofka për të folur për menstruacionet dhe masturbimi femëror mbetet një sekret i ruajtur mirë. Por fjala më e frikshme, të cilën duam ta shmangim me çdo kusht, është menopauza. Ata që nuk e kanë përjetuar ende nuk duan të dëgjojnë për të, ata që e shohin ardhjen e saj preferojnë të largohen dhe ata që e përjetojnë shpesh e bëjnë këtë në vetmi, mes heshtjeve dhe frikës.
Megjithatë, vështrimi i menopauzës për atë që është ajo na ndihmon të kuptojmë se rezistenca ndaj përballjes me të diktohet kryesisht nga paragjykimet kulturore. Nuk po flasim për një sëmundje, por për një ndryshim fiziologjik që çon në përfundimin e menstruacioneve dhe rrjedhimisht të kapacitetit riprodhues. Ndryshimet hormonale që e shoqërojnë, kanë efekte në trupin tonë, të cilat edhe pse ndonjëherë të bezdisshme, janë vetëm shenja natyrale të plakjes . Edhe pse mjekësia moderne ofron zgjidhje për të minimizuar simptomat e menopauzës dhe për të promovuar mirëqenien në këtë fazë, shumë gra janë të frikësuara nga ardhja e kësaj ngjarjeje.
Imagjinata kolektive duket se e konsideron këtë hap si fundin e jetës së dobishme të grave. Mitet e rreme na portretizojnë si gra të paqëndrueshme fizikisht dhe psikologjikisht, më pak të afta për të prodhuar, pa jetë seksuale dhe të kënaqura me kujdesin për nipërit e mbesat. Por a nuk të duket çmenduri të mendosh të shpenzosh 35 vjet duke hequr dorë nga mundësia e prodhimit, krijimit, dashurisë dhe shijimit?
Askush nuk mund të na thotë si të plakemi
Ky koleksion klishesh përfaqëson një kulturë që ende përshkruan feminilitetin sipas dy funksioneve të sakta: amësisë dhe bukurisë rinore. Pasi një grua nuk mund t’i përmbushë më këto pritshmëri, duket se nuk i mbetet gjë tjetër veçse të largohet, duke iu përgjigjur thirrjes së moshës së avancuar dhe duke anuluar identitetin e saj. Ndërsa burrat e pjekur festojnë për mençurinë dhe autoritetin e akumuluar gjatë viteve, standardi i dyfishtë imponon izolimin ndaj grave ose, në rastin më të mirë, ëmbëlsia e rezervuar për gjyshet. Megjithatë, historia po ndryshon. Nëse për një kohë të gjatë dukej e pashmangshme shmangia e këtij dënimi seksist, brezat e rinj të grave në menopauzë kanë filluar të pretendojnë një koncept feminiliteti që shkon përtej funksionit riprodhues dhe standardeve estetike të imponuara nga vështrimi mashkullor. Duke kaluar në shqetësim dhe duke kapërcyer paragjykimet, gratë kërkojnë informacione, trajtime dhe stile jetese që i lejojnë të përjetojnë plotësisht këtë moment të ri. Duke legjitimuar interesat, dëshirat dhe aftësitë e tyre, gratë e refuzojnë përfundimisht datën mitike të skadencës femërore.
